Tocht van Azoren naar Cherbourg

Op donderdag 4 augustus brengen we Joke naar de bus die haar naar het vliegveld zal brengen. Afscheid nemen blijft moeilijk maar waarschijnlijk zien we elkaar gelukkig snel weer terug als Joke Henk zal oppikken vanaf de Engelse of Franse kust. Gezien de weersverwachting kiezen we eerst voor Falmouth, Engeland als doel. De afstand hier naar toe bedraagt ruim 1200 mijl. Het wordt voor ons een tocht met een speciaal tintje, want het is onze laatste grote oversteek!
Bij de boot aangekomen gooien we de trossen los en verlaten het prachtige Horta. We zijn nog maar net op weg of we krijgen een magnifieke afscheidsshow van een grote groep dolfijnen. Het blijft een geweldig gezicht als ze zo vlak bij de boot hun kunsten vertonen.
De volgende dag merken we al snel dat we het bekende Azoren hoog achter ons hebben gelaten: het wordt koud, de barometer zakt, er valt regen en de lange broeken worden uit de kast gehaald. Een onwennig gevoel na 2 jaar zomer. Mart maakt zelfs een kruikje voor haar koude voetjes!
Er ligt een hoge druk gebied boven noord west Spanje en de Golf van Biscaje. We zeilen daardoor eerst noordwaarts langs het hogedrukgebied om op die manier toch nog zoveel mogelijk wind te pakken.
Na anderhalve dag houdt de wind er mee op. Als we 's nachts de motor starten blijkt hij helaas niet voor voortgang te zorgen. Maar ook door deze tegenslag laten wij ons niet uit het (zee)veld slaan. We zitten midden op de oceaan en kunnen niet even een monteur bellen. Ook deze keer zullen we we ons zelf weer moeten redden. Henk en Kees gaan op onderzoek uit en constateren al snel dat de koppelingskabel gebroken is. Gelukkig kan de achteruit- en de vooruit functie ook handmatig bediend worden.
Maandag 8 augustus, aan het begin en al eerder dan verwacht, komt de wind terug: motor kan uit.
In de loop van de dag loopt een grote zeilboot ons voorbij. We zoeken contact via de marifoon en horen dat de zeilboot vanuit New York komt en op weg is naar Southampton. Ze melden dat ze contact hebben gehad met mensen op de Azoren waar op dit moment een stevige storm woedt. Toen wij wegvoeren was daar nog niks over bekend. Maar gelukkig zijn we op tijd vertrokken.
Maar ook bij ons zakt de barometer heel geleidelijk, maar wel iedere dag tot en met de laatste dag. Het wordt dan ook kouder, en regelmatig moeten we ook de regenpakken aan. Azoren en het Azoren hoog liggen nu definitief achter ons.
Tijdens het tweede gedeelte van de trip begint de stuurstand (waar het stuurwiel aan is bevestigd) te kraken. We maken ons zorgen. Wat is er mis met de stuurinrichting? Als eerste koppelen we de stuurautomaat af en sturen dan met de hand. Het kraken wordt dan wel minder maar is nog niet weg.
Henk en Kees gaan verder op onderzoek uit en besluiten uiteindelijk om de automatische piloot los te koppelen van het stuurwiel. We varen dan alleen op de automaat. Het kraken houdt op. Op de plaats van bestemming gaan we een reparateur proberen te vinden.
Omdat we, ondanks de problemen met de stuurstand, toch heerlijk zeilen én omdat de mogelijkheden aan de Franse kust om Nederland via land te bereiken groter zijn dan aan de Engelse kant, besluiten we om naar Cherbourg te varen. Als we op de achtste dag van onze tocht het Engelse Kanaal invaren moeten we toch eerst weer wennen aan het grote aantal schepen dat hier vaart. Er zijn verkeerscheidingsstelsels aangebracht die, net als bij 4 baans wegen op het land, het verkeer zo goed mogelijk moeten reguleren. Het valt ons niet mee, zo druk is het, om zo'n vaarweg over te steken. Toevallig moeten we dit doen als het nacht is en het regent. Maar als ons dat dan ook weer gelukt is en we zien de Franse kust verschijnen dan zijn we blij om het Europese vasteland weer te zien liggen. Zaterdagavond 13 augustus meren wij af in Cherbourg.

Azoren 2

Op vrijdag 1 juli is het zover: onze vrienden Ton en Marijke komen hun vakantie met ons doorbrengen op de Azoren. Deze afspraak met hen hebben we al gemaakt voordat we aan onze reis begonnen en we zijn heel blij als we hen zien ! We gaan eerst met hen het eiland Faial verder verkennen. We liggen in een hogedrukgebied en ondanks dat de barometer bijna continu boven de 1035 staat (zelfs een aantal dagen op 1040)is het toch nog vaak bewolkt. De dagen beginnen vaak bewolkt, soms regent het een beetje, maar 's middags klaart het op en dan is het heerlijk zonnig weer met temperaturen tussen de 25 en de 30 graden. Prima vakantieweer!

Ons schilderij op de kademuur in Horta.

We huren voor 2 dagen een scooter. De eerste dag gaan Ton en Kees het eiland verkennen en proberen het rijden op een scooter zich eigen te maken. Dan blijkt alweer snel: jong geleerd, oud gedaan, want als de mannen langs komen, springen de dames vlot en vol vertrouwen achterop. De tweede dag gaan we met ons vieren op de scooter en voelen ons weer 20!! We rijden naar de meest westelijke punt, gaan daar vissen en kunnen ook heerlijk zwemmen.

Zicht op Horta en de marina.

Prachtig landschap op Faial met hortensia.

Kees en Ton op weg naar een biljart. Deze partij heeft Ton gewonnen.

Een andere grote belevenis is een tocht met een snelle motorboot, op zoek naar walvissen. Onder het eiland Pico, dat vlak naast Faial ligt, zien we in totaal 7 walvissen en 5 keer zien we een walvis een duik naar beneden maken en vlak voordat de walvis helemaal onder water verdwijnt, zien we dan nog de reusachtige staart boven water uitkomen. Supergaaf om deze imposante beesten in hun eigen leefomgeving te kunnen bewonderen.

Regelmatig zwemmen we, in het zwembad of in de zee bij Porto Pim.. Vlakbij het strand is een heel mooi terras dat uitkijkt over de baai. Er staan heerlijke stoelen en we brengen er heel wat uurtjes door, pratend over o.a. de vele genoegens van pensionada's. We proberen Ton en Marijke over te halen om zo snel mogelijk ook pensionada te worden.

We maken met de ferry twee keer een tocht naar het eiland Pico. De berg Pico is erg bekend. Dit is de hoogste berg van Portugal waartoe ook de Azoren behoren. De berg is vaak maar voor een gedeelte zichtbaar omdat er veel bewolking hangt. Als we later ook nog horen dat de top erg steil is en dat je daarvoor touwen moet gebruiken, besluiten we om geen wandeling naar de top van de Pico te maken. Maar vanuit onze kuip in de marina in Horta kunnen wel elke dag de Pico top bewonderen.
Op dit eiland worden veel druiven geteeld waar wijn van wordt gemaakt. Deze wordt verbouwd op lava gronden. Om de tuintjes zijn muurtjes van lavastenen gebouwd die bescherming tegen de wind bieden en de zonnewarmte ook langer vasthouden. Het is een heel bijzonder gezicht om vele wijntuintjes tegen een berghelling te zien die allemaal omgeven zijn door lava stenen muurtjes.

Aanvankelijk wilden we naar de andere eilanden met een ferry omdat in onze pilot stond dat die andere eilanden geen echte goede havens hebben. Maar de laatste jaren zijn op diverse plekken op de Azoren havens bijgebouwd (met europese steun). Zo ook op het eiland Sao Jorge. Dit eiland staat bekend als een "vochtig" eiland. En dat merken we. Het is hier heel vaak bewolkt. We huren een auto en maken een prachtige wandeling, met fenomenale uitzichten, langs de zuidkust van het eiland. Als we terug komen bij de auto is het café al dicht maar iemand die langs loopt en ziet dat we graag naar binnen willen, loopt achterom bij het café en binnen enkele seconden wordt de deur voor ons open gedaan. Als we later, na enige versnaperingen, weer vertrekken worden we nagewuifd door de café houdster en een grote groep dolfijnen die vlak langs de kust zwemmen. Een fantastisch gezicht. We blijven lange tijd staan kijken.

Woensdag 17 juli zeilen we naar het eiland Terceira. Helaas moeten we ook veel de motor gebruiken. Onderweg komen we honderden dolfijnen tegen die soms een prachtige show opvoeren. Ook gooien we de hengels uit om te proberen een vis aan de haak te slaan. Helaas krijgen we geen enkele beet te zien. Terceira is een groter eiland. De haven ligt bij het centrum van de oude stad Angra da Heroismo. Het centrum van de stad wordt in 1983 door de Unesco op de werelderfgoedlijst geplaatst.We bewonderen de authentieke bouwstijlen en de mooie versieringen op de plaveisels op stoepen en straten. Ook op dit eiland is het aantal toeristen lager dan de afgelopen jaren. Het is overal vrij rustig. In de week dat wij er zijn wordt de "Braziliaane week" gehouden. 's Avonds wordt in een prachtig park met eeuwenoude bomen een film gepresenteerd in de open lucht. Echter, het is een film in de taal van de Azoren (Portugees) en die zijn we alle vier niet meester. Daarna treedt een Braziliaanse band op en levendige muziek wordt ons ten gehore gebracht. De sfeer is heel ontspannen en we zien veel families, ook met jonge kinderen, genieten van de zwoele zomeravond .We huren een auto en bezoeken o.a. een grot die ontstaan is als gevolg van 2 vulkaanuitbarstingen; de eerste vond 3000 jaar geleden plaats en de 2e 2000 jaar geleden. De grot toont diverse steenlagen die ook alle hun eigen kleur hebben. Samen geeft dit een mooi beeld. Doordat er permanent water door het gesteente druppelt ontstaan er mooie pilaartjes van steen die zich aan het plafond hechten en 1 centimeter in 100 jaar groeien.
We zijn erg onder de indruk en vinden het heel mooi!

Op 28 juli brengen we Ton en Marijke terug naar het vliegveld op Horta. Ze zijn 4 weken bij ons aan boord geweest. Het is voorbij gevlogen. We hebben weer een onvergetelijke tijd met ons vieren beleefd.
Nog diezelfde dag rijden we weer met de huurauto naar het vliegveld om Henk en Joke op te halen. Ook met hen beleven we mooie dagen en ervaren weer de sfeer van 2 jaar geleden toen ze met ons naar de Kaap Verdische eilanden zeilden. Helaas kan Joke deze keer, vanwege haar werk, niet mee zeilen. We zijn heel blij dat Henk ons wel kan vergezellen. Donderdag 4 augustus vertrekt Joke weer naar Nederland en, naar verwachting, zullen wij dan de trossen los gooien, richting Engeland.