De tocht van Bermuda naar de azoren

Na een paar weken oostenwind draait de wind naar het westen en verlaten we op vrijdag 3 juni onze prachtige ankerplek op Bermuda. We worden uitgezwaaid door Tom van de Tinto en Joop en Albertien van de Zeezot, die ons attent hebben gemaakt op het "netje": Een afspraak tussen een aantal boten om twee keer per dag via de scheepsradio met elkaar te praten. We geven elkaars positie door en bespreken de weerssituatie, maar vooral de sociale inbreng zo midden op de oceaan is erg leuk. We hebben bijvoorbeeld een limmerickwedstrijd gehouden. Onze inbreng was:

Er was eens een clubje aan het zeilen,
Dat maakte mieterse mijlen,
Toen kwam er een frontje
Recht op het kontje,
Dat konden de zeiltjes niet lijden.

Helaas hebben we de wedstrijd niet gewonnen: geen t-shirt. Wel veel lol! Soms raken we wat gedesorienteerd en lijken we net in Nederland rond te varen als één van de schepen zich met het bekende "Centrale Meldpost IJsselmeer" meldt.

Net als op het traject van Miami naar Bermuda proberen we ook nu weer, via de scheepsradio, contact te leggen met Herb, de "weathergoeroe". Hij bespreekt elke dag de weerssituatie en adviseert boten via welke route zij het beste hun doel kunnen bereiken. Echter, de verbinding (voortplanting van de radiogolven) is soms erg slecht.

We krijgen regelmatig de vraag hoe we dat nou 's nachts doen. Of we dan voor anker gaan? Nou nee dus: 4 km ankerketting is iets te veel voor ons mooie bootje. Elke nacht heeft ieder van ons een wacht van vier uur. Afspraak is als er tijdens je wacht iets op het voordek moet gebeuren, je iemand anders wakker maakt. Veiligheid voor alles!

Tot twee keer toe zien we vlakbij de boot een walvis die een mooie fontein blaast. Een fantastisch gezicht! Enkele malen komt een groep dolfijnen ons met hun show vermaken en komen er 2 reuzenschildpadden langs. Kees vangt nog een tonijn waar we heerlijk van smullen. Op de valreep vangt hij ook nog een tweede, een nog grotere. We weten wat er op het menu komt te staan in Horta.

Regelmatig passen we onze koers aan om gebieden met te veel wind te omzeilen en gunstige wind op te zoeken. Dit lukt heel goed en we kunnen bijna het gehele traject zeilen. Met ruime wind nog wel en soms zelfs met de spinnaker op! Na bijna 14 dagen en drie tijdzones dichter bij huis leggen we donderdagavond 16 juni aan in de haven van Horta, op het eiland Faial. Tijd voor een welverdiend biertje, wijntje en een (tevens nuttige, nodige en gewenste) douche.

Bermuda

Op dinsdag 24 mei komen we aan op bermuda. We gooien ons anker uit in dezelfde baai bij st. George waar we een jaar geleden ook lagen.
De volgende dag gaan we met Mike en Nancy met de bus naar Hamilton. De wegen zijn smal op Bermuda, je kunt er ook geen auto's huren, maar er is een uitgebreid, goed functionerend bustransportsysteem. In de bus komen we langs prachtige huizen die op mooie plekken zijn gebouwd en prachtig uitzicht hebben, vaak op zee. Het doet echt engels aan. Dit idee krijgen we ook als we naar de bushaltes en de ferries kijken waar de mensen keurig in een hele lange rij op hun beurt wachten. 26 mei vertrekken Mike en Nancy weer. We kijken terug op een mooie zeiltocht en een gezellige tijd met elkaar. We hebben veel gelachen.
Woensdag 1 juni komt Renske. Vorig jaar zeilde ze met ons mee naar Canada. Nu gaat ze met ons naar de Azoren. We zijn heel blij als ze weer bij ons aan boord stapt.
In de tussenliggende dagen provianderen we de boot voor de tocht naar de Azoren, zwemmen bij een strandje dat vlakbij de ankerbaai ligt en gaan ook nog een dag het hele eiland over. 's Morgens gaan we eerst met de ferry naar de Dockland, de meest westelijke punt van Bermuda. Op dit terrein hadden de Engelsen vroeger grote barakken staan waarmee ze de schepen konden bevoorraden die de Engelse belangen in de West moesten verdedigen.
Met de bus gaan we verder richting Hamilton maar stappen halverwege uit bij een strand. Hier zwemmen we heerlijk en maken ook nog een lange wandeling langs uniek mooie strandjes omringd door rotspartijen. De "Bermuda longtails" (een soort meeuw met een hele lange staart die prachtig getekend is) scheren boven onze hoofden.
We vinden Bermuda een eiland om nog eens terug te komen.
Vrijdag 3 juni vertrekken we naar de Azoren.

Bermuda

Op dinsdag 24 mei komen we aan op bermuda. We gooien ons anker uit in dezelfde baai bij st. George waar we een jaar geleden ook lagen.
De volgende dag gaan we met Mike en Nancy met de bus naar Hamilton. De wegen zijn smal op Bermuda, maar er is een uitgebreid, goed functionerend bustransportsysteem. In de bus komen we langs prachtige huizen die op mooie plekken zijn gebouwd en prachtig uitzicht hebben, vaak op zee. Het doet echt engels aan. Dit idee krijgen we ook als we naar de bushaltes en de ferries kijken waar de mensen keurig in de hele lange rij op hun beurt wachten. 26 mei vertrekken Mike en Nancy weer. We kijken terug op een mooie zeiltocht en een gezellige tijd met elkaar. We hebben veel gelachen.
Woensdag 1 juni komt Renske. Vorig jaar zeilde ze met ons mee naar Canada. Nu gaat ze met ons naar de Azoren. We zijn heel blij als ze weer bij ons aan boord stapt.
In de tussenliggende dagen provianderen we de boot voor de tocht naar de Azoren, zwemmen bij een strandje dat vlakbij de ankerbaai ligt en gaan ook nog een dag het hele eiland over. 's Morgens gaan we eerst met de ferry naar de Dockland, de meest westelijke punt van Bermuda. Op dit terrein hadden de Engelsen vroeger grote barakken staan waarmee ze de schepen konden bevoorraden die de Engelse belangen in de West moesten verdedigen.
Met de bus gaan we verder richting Hamilton maar stappen halverwege uit bij een strand. Hier zwemmen we heerlijk en maken ook nog een lange wandeling langs uniek mooie strandjes omringd door rotspartijen. De "Bermuda longtails" (een soort meeuw met een hele lange staart die prachtig getekend is) scheren boven onze hoofden.
Vrijdag 3 juni vertrekken we naar de Azoren.