Martha 60 op St. Maarten

De weergoden hebben ons niet de beloofde wind gebracht. Op weg van Dominica naar St. Maarten hebben we 26 uur moeten motorren en alleen de laatste 8 uren van de tocht konden we lekker zeilen.

Tijdens de nacht ruiken we ineens zwavel en een verbrande lucht. We varen langs het eiland Montserrat en herinneren ons dat er onlangs een vulkaanuitbarsting is geweest. Hij smeulde nog na. Heel bizar.

Aan het eind van de tweede dag gooien we ons anker uit in de Simpsom Bay bij St. Maarten. We wachten tot 17.30 uur want dan gaat de brug open en kunnen we naar binnen, naar het lagoon. Het is een heerlijke ervaring om weer door een echte hollandse brug te varen. We wanen ons even in het friese Woudsend.......

Daarmee houdt de vergelijking ook echt op want hier liggen megajachten en is er veel pracht en praal. Wij zijn uitgenodigd om op een van die grote jachten te komen kijken. Erg leuk. Het was de Gloria, een prachtige boot die in Nederland is gebouwd bij Jongert in Enkhuizen. Hier was een vaste bemanning aanwezig van 5 leden en deze boot was nog niet eens de grootste.....

Hoewel we in het nederlands gedeelte van St. Maarten zijn is er weinig wat ons aan Nederland herinnert. Er zijn geen nederlandse kranten te koop, er wordt bijna geen nederlands gesproken. Engels is de gangbare taal en er wordt ook niet met euro's betaald maar met Amerikaanse dollars. Wel is er boerenkool te koop en er zijn bitterballen!

Op St. Maarten komen we tot onze verrassing weer bekende zeilers tegen: Sebastiaan en Rhiannon en hun kinderen en Jeroen en Babette. Ook maken we kennis met Ben en Mieke die met hun Victoire 34 een tocht rond de wereld maken. Met al deze mensen hebben wij Martha's verjaardag uitbundig gevierd. Op een versierde boot. En met de kinderen hebben we een dansje gemaakt op het voordek.

Een aantal dagen is er geen of heel weinig wind. Het wordt dan heel warm. We plaatsen 2 zonnezeiltjes op het dek, één voor de mast en één er achter en 's nachts laten we een ventilatortje boven ons hoofd draaien waardoor we toch kunnen slapen.

Met de auto maken we een rondrit over het eiland. In het franse deel betalen we weer met euro's en er zijn veel terrasjes waar koffie met croissantjes kunnen worden gebruikt. Heerlijk.

We gaan nu naar een marina om de accu's weer es helemaal op te laden en om water te tanken. Daarna vertrekken we naar de British Virgin Islands.

#end

Dominica



Aangekomen bij de ankerbaai van Roseau zien we in de verte Pjotter junior liggen. Leuk! We drinken gezellig een glaasje en maken nieuwe plannen. Onze eerste gang is, zoals gewoonlijk, naar de douane. We worden van het bekende kastje naar de muur gestuurd. Tot drie keer toe en, geloof het of niet, we worden niet chagrijnig! Iedereen stuurt ons op een hele vriendelijke manier de verkeerde kant op.

Ook op dit eiland vindt het openbaar vervoer bijna alleen plaats met kleine busjes. Er is geen dienstregeling. De busjes rijden af en aan. Op een ochtend gingen wij op pad. Het busje was bijna vol maar we konden er nog wel bij alleen Kees zat wat ongemakkelijk..... We zaten met zo'n man of 15 in het busje. En jawel hoor, in een bergbocht een harde knal; een klapband. Iedereen uit de bus. Na 10 minuten lag de reserveband er weer om. We konden weer rijden.

In de bus is geen knop die de chauffeur het signaal geeft dat je er bij de volgende halt uit wilt. Trouwens, er zijn ook geen haltes. Je roept gewoon heel hard "stop"!

Ook maakten we een excursie naar een waterval genaamd "Middelham Falls". De route daar naar toe ging over hoge bergen en door groen, ongerept regenwoud. De wandeling naar de waterval ging door een betoverend mooi en heel stil landschap dat doorkruist werd door vele riviertjes. Onze gids vertelde dat Dominica, door de vele hoge bergen, jaarlijks veel water ontvangt en zelfs water exporteert naar andere eilanden.

Het groene eiland Dominica

Ook zijn we nog naar Carib Territory geweest, een gebied dat acht dorpjes omvat en waar de oorspronkelijke cultuur van generatie op generatie wordt overgedragen. De mensen leven van landbouw, visserij en kunstnijverheid. Er wonen zo'n 3000 Cariben, afstammelingen van de indiaanse immigranten die in kano's vanaf de Amazonedelta kwamen roeien en de Caribische eilanden in bezit namen.

Handwerk Carib Territory

Tenslotte zijn we, weer met de bus, naar het uiterste zuidpuntje gereden genaamd "Scotts Head". Dit is een pittoresque, maar slaperig vissersdorpje en een eldorado voor duikers. De locatie is onlangs toegevoegd aan de lijst van topduiklocaties van de Caribische eilanden.

Morgen, 9 maart, vertrekken we naar Sint Maarten. We hadden al een paar dagen eerder die tocht willen maken maar de weersvoorspelling gaf aan dat er op de route naar St. Maarten weinig wind stond en er zou dus veel gemotord moeten worden. Doordat de wind gedraaid was naar het zuiden was onze ankerplek minder beschermd en lagen we regelmatig te rollen. Toch zijn we nog een paar dagen gebleven; liever rollen dan motorren.


#end