dinsdag 15 september 2009

Makkum tot Lissabon

Het afscheid van familie en vrienden vond plaats op 2 mei in Makkum. Nog vol van de hartverwarmende reacties en attenties vertrekken wij op 4 mei richting Amsterdam. Het kost ons moeite om de trossen los te gooien en wij beseffen dat we de komende tijd onze kinderen, familie en vrienden zullen missen. Half mei komen we aan in Vlissingen waar onze vrienden Piet en Ineke Kambier zich bij ons aansluiten. De eerste 2 maanden varen wij met elkaar op. Via Brighton komen we terecht in Littlehampton, een paar mijl verder op. Dit blijkt een grote verrassing te zijn: een prachtig authentiek engels plaatsje met veel verschil tussen eb en vloed. Wij liggen op een rivier waarbij de meeste boten bij eb op het droge liggen. (zie foto)

Yarmouth, op het eiland Wight, is onze volgende stop. Ons verblijf wordt nog extra opgevrolijkt door de havenfeesten met veel sfeer en vlaggetjes. Daarna varen we in één dag naar Guernsey. Helaas moeten we bijna de hele tocht op de plof varen. Onderweg komen we nog een groep van ongeveer 12 bruinvissen tegen. Deze lijken veel op dolfijnen, zijn ongeveer een meter of 4 lang, komen zo af en toe boven water en blazen dan hun lucht weer uit. Ze zwemmen een tijdje met ons mee.
De volgende stop is op het vaste land van Bretagne; Treguir waar we eindelijk weer heerlijk (frans) brood kunnen kopen. Via Trebeurden naar Aberwrach. Het verschil tussen eb en vloed bedraagt aan de noordkust van Bretagne minimaal 8 meter. Bij springtij kan dit oplopen tot 12 meter. Geen sinecure.

Onze volgende trip voert ons naar Camaret, een havenplaats in de baai van Brest. In dit gebied liggen ook veel rotsen en er staat altijd een sterke stroming. Er zijn verschillende mogelijkheden om door dit rotsgebied te varen. Eén daarvan heet de " Chenal de la Helle". Veelzeggend nietwaar? Ook de zuidkust van Bretagne spreekt ons erg aan, met name de eilanden voor de kust.

In Quiberon nemen we afscheid van Piet en Ineke en kijken terug op een hele mooie tijd met hen. De Golf van Biscaje lonkt. Wij zetten koers richting Spanje. Na bijna 2 dagen komen we aan in Gijon. Het begin van de tocht hadden we halve wind, begin windkracht vijf, de tweede helft moest de motor erbij. We hebben op zee genoten van de ondergaande zon en de volle maan die ons de weg wees.

Gijon is een hele verrassing. Een mooie oude stad met veel sfeer, oude gebouwen, mooie pleinen, heerlijke terrassen met veel straattheater en muziek en een super strand. Wij vinden de mensen heel behulpzaam en relaxed. We zijn nog naar een opgraving geweest van romeinse baden die begin onze jaartelling zijn gebouwd naar het voorbeeld van Pompei. Erg indrukwekkend.

Via Ribadeo en Ribeira komen we aan in La Coruna en belanden daar in een middel-
eeuws festival dat plaatsvond in het oude gedeelte van de stad. Erg leuk. (zie foto)

Het ronden van de kaap Finisterre vinden we heel indruk- wekkend. Finisterre; einde van de wereld. Daarna gaan we naar de Ria de Muros. We liggen daar meer dan een week voor anker op een paradijselijk plekje. Vanuit deze plaats gaan we met de bus naar Santiago de Compostella en beleven daar een onvergetelijke dag. Nog steeds komen dagelijks vele pelgrims naar de stad en drukken een duidelijk stempel op de sfeer in de stad. Een hoogtepunt was het bezoek aan de kathedraal met de prachtig versierde " portico de gloria".

Onze volgende tocht gaat naar Baiona. Deze stad ligt aan de meest zuidelijke ria en ligt niet ver verwijderd van de grens met Portugal. In deze stad keerde Columbus terug van zijn tochten naar West-Indie. In de haven ligt nog een replica van de boot waarmee hij die tochten maakte. Wij hebben grote bewondering voor die mensen die met geen of beperkte hulpmiddelen toch zulke grote tochten maakten. Waar zou de Pjotter terecht komen zonder GPS, electronische kaart, automatische besturing en weersinformatie?.......

In het oude gedeelte van de stad waren nauwe straatjes waar veel restaurants te vinden waren. Daar hebben we met onze zoon en een vriend van hem heerlijk gesmuld van o.a. rioja´s en pimientos de padron (hete pepertjes). Ook hebben we nog een paar dagen voor anker gelegen bij Isla Cies. Dit is een groepje eilanden dat vlak voor de kust bij Baiona ligt. Deze eilanden hebben, net als de hele noordwestelijke kust van Spanje, in 2002 veel schade ondervonden van de ramp met de olietanker de "Prestige". Hiervan was nog iets zichtbaar.

Onze volgende tocht naar Porto hebben we in dichte mist afgelegd. We moesten voortdurend utkijken naar visstokken die er veel voorkwamen. Porto is een mooie stad met een oude stadskern. Veel huizen o.a. het oude station zijn versierd met prachtige tegelplateaus. We hebben hier heerlijk een paar dagen rond gezworven.

Onze reis gaat verder naar Lissabon. Als we de rivier de Taag opvaren horen we via de marifoon dat de Pjotter wordt opgeroepen. Wij spitsen onze oren. Het blijkt onze vorige boot te zijn met Sebastiaan en Rhianne met hun twee jonge matrozenkinderen aan boord. Wij spreken af dat wij gezamenlijk de rivier de Taag opvaren naar het centrum van Lissabon. We liggen anderhalve week voor anker bij Seixal vanwaar meermalen per dag een veerdienst naar het centrum van de stad vaart. Jullie begrijpen het al: ook op deze (veer)boot hebben wij vaak gezeten.

Veel moois gezien in Lissabon waarbij het klooster van Jeronymus en de oude wijken zoals Amalfa met het grappige vervoer per tram hoogtepunten waren. Een ander hoogtepunt voor ons was dat we eindelijk een Volkskrant konden kopen nog wel die van een zaterdag. Ontberen doet begeren.........

We verlaten het vasteland van Europa (de kinderen kunnen nu niet meer met de auto bij ons komen) en zetten zeil naar Madeira. Nog lang zullen we ons de vriendelijkheid en de grote hulpvaardigheid van de Portugezen herinneren. We voelden ons er echt (bijna) thuis.

Na ruim 3 dagen zeilen, weer bijgestaan door een uitbundige volle maan, doemt het eiland Porto Santo in de verte voor ons op. Onderweg vangen we nog een mooi tonijntje. Bijna te mooi om op te eten maar wel erg lekker. Ook vangen we nog een andere vis, volgens het Noord-Atlantische Viskookboek" waarschijnlijk een heek. Zo mogelijk nog lekkerder. Porto Santo ligt ongeveer 40 kilometer ten noordoosten van Madeira. Op dit eiland rusten we wat uit en nu zijn we op Madeira. Wij strekken onze zeebenen uit en zijn in grote en blijde verwachting van de komst van onze dochter Gerdine en onze kleindochter Jasmijn.

Zo zijn jullie weer even op de hoogte van ons reilen en zeilen.

Wij wensen jullie nog een mooie nazomer toe en hopen dat ook de herfst schitterend mag zijn!