De Maagdeneilanden

Wij verlaten Simpson Bay lagoon en liggen nog één nachtje in de baai. Daar, in het schone water maakt Kees de onderkant van de boot schoon. Het water in de lagoon was erg vies en hierdoor was er al weer veel aangroei op de boot.
Dankzij het schone onderwaterschip vaart de Pjotter nog sneller dan anders en in no time zijn we op Virgin Gorda, één van de Britse Maagdeneilanden. Door een smalle opening in het rif komen we in een prachtige, beschermde baai met diverse ankerplekken. Op de mooiste ankerplekken liggen moorings die je voor 30 dollar per dag kunt huren. Wij gooien het anker uit vlakbij een prachtig, kleinschalig resort, genaamd Bitter End. Vlak naast ons ligt de Newlife met Aad en Bonnie die al 9 jaar met hun Hallberg Rassy in dit gebied rondzwerven. Van hen krijgen we leuke tips over de omgeving.
Auto's kunnen dit gebied niet bereiken: er zijn geen wegen. Ook de gasten voor het resort worden per boot aangevoerd. Mede hierdoor heerst er een weldadige rust in de baai.

Tijdens één van onze wandelingen belanden we bij een ander kleinschalig resort, genaamd Biras Creek. Het ziet er fantastisch
uit. Prachtige terrassen en mooi aangelegde tuinen. Er is zelfs een oversteekplaats voor leguanen!

Op een prijslijst die wij ter inzage kregen, zagen we dat de villa's wel erg duur zijn. Tot 2500 dollar per nacht. Belangstelling? Laat het ons weten.
Verder bezoeken we van de Britse Maagdeneilanden nog Peter Island en Norman Island. Ook 2 "parels " in de Caribische Zee. Hier snorkelen we naar hartelust en kijken onze ogen uit in de onderwaterwereld.
Op 28 maart verlaten we 's ochtends vroeg de B.V.I. (British Virgin Islands) en zetten koers naar St.John, één van de U.S.V.I. (United States Virgin Islands). We zijn in Amerika en hijsen de "stars and stripes".

Uitzicht tijdens één van onze wandelingen

We liggen nog maar nauwelijks vast aan een mooring in Cruz Bay (de hoofdstad van St. John) of we krijgen hoog bezoek: De U.S. Coast Guard komt bij ons aan boord. Persoonlijke gegevens, informatie over de boot en de veiligheidsmaatregelen komen uitgebreid aan de orde. Vooral wat de veiligheid betreft gaat men in Amerika verder dan bij ons in Nederland. Zelfs in de bijboot moeten we reddingsvesten dragen.
Twee/derde van St. John is Nationaal Park. Wij liggen aan een mooring in dit park (ankeren is op veel plaatsen niet toegestaan om het rif te beschermen). Er is een heel simpel maar goed functionerend betaalsysteem. Je stopt 15 dollar per nacht in een daarvoor bestemd bruin envelopje en brengt dat naar een betaalstation. Elk ankergebied heeft minstens één zo'n betaalstation.
Je kunt fantastisch wandelen op dit eiland en dat hebben we dan ook veel gedaan.

"benenbungelbankje"

De wandelroutes en de mooringgebieden worden goed onderhouden. We hebben de indruk dat er veel vrijwilligers bij dit onderhoud betrokken zijn.
Wij hebben nog lang niet alle eilanden gezien en zouden hier nog veel langer willen zijn maar Puerto Rico lonkt en, vooral het vliegtuig dat ons op 8 april naar Nederland zal brengen. Daar hopen wij ons tweede kleinkind in de armen te kunnen nemen.